در این نوع از دیگها مواد حاصل از احتراق از داخل مجموعه ای از تیوب ها عبور نموده و آب روی پوسته ی بیرونی لوله ها جریان داشته و حرارت را دریافت می نماید. انرژی حرارتی منتقل شده به آب باعث بخار شدن آب می گردد. این دیگ ها در مقایسه دیگ های واترتیوب ارزان قیمتتر بوده و غالبا برای کاربردهای صنعتی کوچک و فشارهای کاری پایین تر استفاده می شوند. بازدهی این نوع از این دیگ ها بر اساس آرایش و ابعاد تیوب ها و تعداد پاس ها تعیین می گردد. مسلم است که هرچقدر سطح انتقال حرارت بیشتر باشد بازدهی دیگ نیز افزایش می یابد، اگرچه که هزینه ها و پیچیدگی دیگ نیز افزایش می یابد. در دیگ های فایرتیوب بدلیل حجم آبگیری بالای دیگ، زمان راهاندازی دیگ بالا می باشد.
فشار کاری دیگ های فایرتیوب معمولا بین ۶ تا ۱۸ بار نسبی می باشد اگرچه که توسط برخی از تولیدکننده ها تا ۳۲ بار نسبی نیز تولید می شوند. فشار کاری این نوع از دیگ ها دارای محدودیت بوده و نمی تواند از میزان استاندارد فراتر رود، زیرا بر اساس روابط مخازن جدار نازک حداکثر تنش در محیط استوانه رخ میدهد و با توجه به قطر بالای دیگ فایرتیوب و در معرض فشار بودن پوسته، میزان تنش محدودیت خواهد داشت.
رابطه ی حاکم بر مخازن جدار نازک بصورت σ=pr/t می باشد. که در این رابطه p فشار دیگ، r شعاع استوانه و t ضخامت ورق دیگ می باشد. در صورتی که ضخامت ورق افزایش داده شود فشار قابل تحمل دیگ افزایش می یابد ولی هزینه و شکل دهی ورق ضخیمتر دشوار میباشد.